در آغاز قرن بیستم، ایران تحت سلطه سلسله قاجار با اقتصاد کشاورزی و سنتی اداره می‌شد. صنایع دستی و تولید کوچک، بخش عمده فعالیت‌های اقتصادی را تشکیل می‌داد و کارخانه‌های مدرن بسیار محدود بودند. ضعف زیرساخت‌ها، نبود نیروی انسانی ماهر و تعرفه‌های پایین کالاهای وارداتی، رشد صنعتی کشور را محدود می‌کرد. در این میان، رقابت استعماری بین روسیه و بریتانیا، استقلال اقتصادی ایران را تهدید می‌کرد و اصلاحات مشروطه (۱۹۰۵–۱۹۱۱) نتوانست تغییرات ساختاری لازم را ایجاد کند.
چهارشنبه ۱۹ شهریور ۰۴ ۱۲:۴۰
- ۴ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر
