دین کانادا تصویری چندلایه و پیچیده از باورها و سنت‌های مذهبی است که ریشه در تاریخ چندفرهنگی این کشور دارد. اگرچه در نگاه اول ممکن است تصور شود که مسیحیت تنها دین غالب در کانادا است، اما بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که کنار این دین جهانی، ادیان دیگری مانند اسلام، هندوئیسم، سیکیسم و یهودیت حضور پررنگی دارند. علاوه بر این، نباید از باورها و سنت‌های بومیان کانادا غافل شد؛ باورهایی که پیش از ورود اروپاییان وجود داشته و هنوز هم بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت فرهنگی این سرزمین هستند.
طبق داده‌های سرشماری سال ۲۰۲۱، حدود ۴۷ درصد از جمعیت کانادا مسیحی هستند و نزدیک به ۳۴ درصد خود را بی‌دین یا سکولار معرفی کرده‌اند. اسلام با ۴.۹ درصد، هندوئیسم با ۲.۳ درصد، سیکیسم با ۲.۱ درصد و یهودیت با ۰.۹ درصد از دیگر ادیان حاضر در کانادا به‌شمار می‌روند. این آمار نشان‌دهنده رشد سکولاریسم در این کشور است، اما در کنار این روند، معنویت بومیان همچنان جایگاه ویژه‌ای دارد.
بومیان کانادا شامل سه گروه اصلی ملت‌های اولیه (First Nations)، متیس (Métis) و اینویت (Inuit) هستند. باورهای معنوی این اقوام تفاوت‌های زیادی با یکدیگر دارند، اما همگی در یک نکته مشترکند: پیوند عمیق با طبیعت و سرزمین. برای مثال، یکی از مشهورترین روایت‌های بومی، اسطوره «غواص زمین» است که در آن حیوانات برای به‌دست آوردن خاک از دل آب‌های آغازین تلاش می‌کنند و زمین روی پشت لاک‌پشتی عظیم شکل می‌گیرد. این روایت‌ها تنها قصه‌های افسانه‌ای نیستند، بلکه درس‌هایی درباره رابطه انسان با جهان و محیط اطرافش ارائه می‌دهند.
در فرهنگ‌های بومی، شخصیت‌های نمادینی مانند «تریکسترها» (Tricksters) یا «قهرمانان فرهنگی» نیز حضور دارند. این شخصیت‌ها، چه در قالب حیوانات و چه در قالب ارواح، نقش مهمی در آموزش، داستان‌سرایی و حتی ایجاد تغییر در جامعه ایفا می‌کنند. در کنار این باورها، آیین‌های مذهبی و مناسک خاصی مانند «رقص خورشید»، «مراسم ذرت سبز» و آیین‌های زمستانی ساحل سالیش از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.
بومیان همچنین به وجود نیرویی برتر با عنوان «روح بزرگ» باور دارند که جهان را آفریده و قدرتی معنوی در همه موجودات و پدیده‌های طبیعی جاری کرده است. این نگاه سبب می‌شود که احترام به طبیعت و زمین بخشی جدایی‌ناپذیر از معنویت بومی باشد.
اما ورود اروپاییان و گسترش مسیحیت تأثیرات عمیقی بر دین و معنویت بومیان گذاشت. بسیاری از آن‌ها مسیحیت را پذیرفتند و حتی با سنت‌های خود تلفیق کردند، اما سیاست‌های استعماری مانند مدارس شبانه‌روزی و ممنوعیت آیین‌های سنتی، آسیب‌های جدی به فرهنگ بومی وارد کرد. با این حال، بخشی از بومیان همچنان تلاش می‌کنند معنویت نیاکان خود را احیا کنند و به آن بازگردند.
در این نقطه است که پرسش مهمی مطرح می‌شود: آیا می‌توان دین کانادا را بدون در نظر گرفتن سنت‌های بومی درک کرد؟ یا باید این دو جریان—ادیان جهانی و معنویت بومی—را در کنار هم دید تا تصویری واقعی از چشم‌انداز مذهبی این کشور به‌دست آورد؟
برای ادامه این بحث و آشنایی عمیق‌تر با آیین‌های بومی، نقش شمن‌ها، و تغییرات هویتی در میان نسل‌های جدید، می‌توانید به نسخه کامل مقاله در منبع اصلی مراجعه کنید.
منبع: مجله ازهیچ
- ۴ بازديد
- ۰ ۰
- ۰ نظر
