اقامت از طریق خرید بیزینس در کانادا؛ فرصتی واقعی یا فقط تبلیغ مهاجرتی؟

اقامت از طریق خرید بیزینس در کانادا در سال‌های اخیر به یکی از روش‌های محبوب مهاجرتی برای کسانی تبدیل شده که سرمایه دارند اما نمی‌خواهند در مسیرهای پیچیده مانند تحصیل یا پیشنهاد شغلی وقت بگذارند. این روش هم ساده به‌نظر می‌رسد و هم سریع، اما آیا در عمل نیز همین‌طور است؟

در این مقاله با نگاهی خلاصه و واقع‌گرایانه، ساختار کلی این مسیر را بررسی می‌کنیم و به این پرسش پاسخ می‌دهیم که آیا این روش برای شما مناسب است یا نه.

دو مسیر اصلی برای اقامت از طریق خرید بیزینس

اولین راه، استفاده از برنامه‌های مهاجرت استانی (PNP) است. در این مدل، فرد متقاضی ابتدا باید طرح تجاری خود را به استان ارائه دهد و اگر تأیید شود، ویزای کار دریافت کرده و بعد از یک تا دو سال مدیریت موفق، به اقامت دائم دست می‌یابد. این مسیر نیازمند تعامل مستمر با دولت استان، اثبات سودآوری بیزینس و ایجاد اشتغال برای کانادایی‌ها است.

روش دوم، مدل معروف به Owner-Operator LMIA است. در این روش، شما مستقیماً یک بیزینس فعال را خریداری می‌کنید (با حداقل مالکیت ۵۱ درصد) و سپس برای خودتان به عنوان مدیر بیزینس، درخواست LMIA و ویزای کار می‌دهید. اگر موفق شوید، می‌توانید وارد کانادا شوید و پس از اثبات موفقیت تجاری، برای اقامت دائم اقدام کنید.

این دو مسیر در ظاهر ساده به‌نظر می‌رسند، اما پیچیدگی‌ها و تفاوت‌های عمیقی در اجرا دارند.

سرمایه لازم و نوع بیزینس

در حالی که هیچ مبلغ رسمی و مشخصی به‌عنوان حداقل سرمایه اعلام نشده، واقعیت بازار نشان می‌دهد که کمتر از ۲۰۰ تا ۳۵۰ هزار دلار نمی‌توان روی بیزینسی حساب باز کرد که هم سودآور باشد و هم از نظر اداره مهاجرت، قابل اتکا.

برخی بیزینس‌ها مانند کافی‌شاپ، خدمات محلی، یا فروشگاه‌های زنجیره‌ای کوچک می‌توانند گزینه‌های مناسبی باشند، اما موقعیت مکانی، سابقه فعالیت، مشتریان و میزان درآمد سالانه باید با دقت ارزیابی شود. همچنین ذخیره نقدی حداقل ۵۰ هزار دلار برای پوشش هزینه‌های عملیاتی در سال اول توصیه می‌شود.

چالش‌هایی که کمتر گفته می‌شوند

تصور عمومی این است که اگر بیزینسی را بخرید، همه چیز به‌صورت خودکار جلو می‌رود. اما در عمل، دریافت LMIA ممکن است رد شود، افسر مهاجرت ممکن است انگیزه شما را زیر سؤال ببرد، یا حتی مشتریان بیزینس بعد از تغییر مالکیت، وفاداری خود را از دست بدهند. علاوه بر آن، ممکن است در ۶ تا ۱۲ ماه اول اصلاً سودی حاصل نشود و برعکس، متحمل هزینه‌های پیش‌بینی‌نشده شوید.

در شهرهای بزرگ، مبلغ پایین‌تر از ۳۰۰ هزار دلار معمولاً فقط امکان خرید کسب‌و‌کارهای کوچک و کم‌درآمد را فراهم می‌کند. اگر این نوع بیزینس نتواند هزینه حقوق، مالیات و رشد واقعی را پوشش دهد، ممکن است در مرحله بعدی مهاجرت نیز با مشکل مواجه شوید.

مزایایی که در صورت انتخاب درست به‌دست می‌آورید

با وجود تمام چالش‌ها، اگر فردی دارای تجربه مدیریتی، سرمایه کافی و نگاه بلندمدت باشد، این مسیر می‌تواند مزایای بسیاری داشته باشد. امکان همراهی خانواده، دریافت خدمات درمانی، تحصیل رایگان فرزندان و کنترل کامل بر بیزینس، از جمله مزایای این روش هستند. این روش می‌تواند مسیر سریعتری نسبت به بسیاری از روش‌های مهاجرتی سنتی باشد، البته فقط در صورتی که از ابتدا با دانش و مشاوره حرفه‌ای پیش بروید.

اما درست همین‌جاست که بسیاری از متقاضیان دچار اشتباه می‌شوند؛ یعنی دقیقاً زمانی که باید درباره بیزینس تصمیم نهایی را بگیرند. آیا آن بیزینس ظرفیت رشد دارد؟ آیا مشتریانش ثابت هستند؟ آیا شرایط مالی‌اش شفاف است؟ آیا تجربه لازم را برای مدیریت آن دارید؟

اگر در این مرحله تصمیم اشتباهی بگیرید، نه تنها ویزا نمی‌گیرید، بلکه سرمایه‌تان را هم از دست می‌دهید.

اگر به دنبال اطلاعات کامل‌تر، تحلیل دقیق‌تر و بررسی حرفه‌ای‌تر این موضوع هستید، نسخه کامل این مقاله را در مدیوم بخوانید.